من اینجا کولیانی را می شناسم
که هر شب سبدهای پر از خورشید را
به مهمانی خدا می برند
و سحرگاه
آن دم که افق بوسه بر خورشید زند
دست محبت به سوی هر رهگذر دراز می کنند
و در نظر من و تو ژنده پوشانی بیش نیستند
آری اینجا سرزمینی است
که خورشید روزها می خوابد و شبها می تابد
آری اینجا آدمی آدمیت را از یاد برده است
( رامتین بهار ۹۰ )
آیا می توان نام آدمی بر ما نهاد ؟
ماچه هستیم چه بر سر ما آمده است که رهسپار ناکجا آباد شده ایم ، ما چه بودیم ، ما برای چه آمده بودیم ، آیا هدف از خلقت ما این بود که از کله ی سحر تا بوق سگ به دنبال پول سگ دو بزنیم تا شاید شأن و منزلت اجتماعی خود را بالا ببریم . آیا پول شأن و منزلت اجتماعی است ؟ از من بپرسی می گویم آری ، پول خدای مردمان قرن بیست و یکم است .
( رامتین ۱۱/۱۰/۹۱ پاسی بعد از نیمه شب )
سلام به اين وبلاگ خوش امديد اميدوارم از مطالبي كه گذاشتم خوشتون بياد فقط نظر يادتون نره